من نمی خواهم شعر بگویم. فقط می خواهم بگویم که دشمن دشمنان شما یم. دشمن جنایتکاران صهیو نیست که همچون گرگ های درنده به شما حمله کرده اند. و دشمن کسانی که ناجوانمردانه از انها حمایت می کنند. و برایشان تبلیغات دروغین به راه می اندازند. و دشمن کسانی که از سر ترس و بزدلی و خیانت با آنها سازش می کنند. من دشمن کسانی هستم که برای ریختن خون پاک تو. و خراب کردن خانه و کاشانه ات قطعنامه امضاء می کنند. آه که غم بزرگ تو و درد پلیدی دشمنانت بر قلبم چه سنگینی می کند. تو مسلمانی و من هم! نوشته شده د.

تصویر منتشرنشده سهراب - اطراف کاشان. در فلق بود که پرسید سوار. رهگذر شاخه نوری که به لب داشت به تاریکی شن ها بخشید. و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت. کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است. و در آن عشق به اندازه ی پرهای صداقت آبی است. می روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ سر بدر می آرد. پس به سمت گل تنهایی می پیچی. دو قدم مانده به گل. پای فواره جاوید اساطیر زمین می مانی. و ترا ترسی شفاف فرا می گیرد. و از او می پرسی.